Het gebouw, dat tussen de stad en het spoor is ingeslopen, is een uitdrukking van zijn paradoxale omgeving. In het zuiden, tegenover de toekomstige woonblokken en de Boulevard Pereire, wordt de massa van de structuur opgesplitst in verschillende horizontale, verdiepingshoge lagen om de monumentaliteit van het gebouw te verminderen en het tertiaire karakter van de gladde gevels te verlichten. Geaccentueerd door het gebruik van verschillende grijstinten markeren de nissen en uitsteeksels het horizontale en accentueren ze het uitzicht over de nieuwe straat. Deze volumetrische balans integreert de wettelijke projecties en de twee zolderniveaus van de westelijke hoek. Om deze lange gevels te accentueren, ondanks de regelmaat van het compartimenterende raamwerk, brengen vier modules van verschillende breedtes het allemaal samen als een eenheid. De typologie van de verticale ramen en het stenen bekledingsmateriaal verwijzen naar de aangrenzende blokken van de Boulevard Haussmann. In het oosten, tegenover het station Pont Cardinet, geeft de gekanteelde uitsnijding van het spitse uiteinde het gebouw een sterke identiteit.